WHERE IT ALL STARTED

Hi, ik ben Rowen

Rowen Menzel-Ros, ik ben dertig jaar en woon in het prachtige dorpje Berghem. Getrouwd met mijn grote liefde en samen in 2020 een prachtige ziel mogen verwelkomen in ons midden wat uit liefde is ontstaan, onze dochter.


Vanaf kinds af aan heb ik een hele reis door mogen maken van vallen en opstaan. Een pad dat voor mij is uitgestippeld en levenslessen die op mijn pad zijn gekomen. Op jonge leeftijd zijn mijn ouders uit elkaar gegaan. Ik was eigenlijk nog zo jong dat ik dit niet bewust heb meegemaakt. Ondanks dat ik dit niet bewust heb meegemaakt heb ik wel altijd de nasleep ervan ervaren. Een kind van gescheiden ouders wat leeft tussen twee verschillende werelden. Het is mij nooit in de koude kleren gaan zitten.


In het begin van mijn tienerjaren verhuisden we van west Nederland naar het zuiden van Nederland. Waarbij ik mijn oude vertrouwde omgeving, waar ik opgroeide, moest verlaten. Dit ging voor mij niet zonder slag of stoten. Ik had geen vrienden in mijn nieuwe omgeving, ik ging naar een nieuwe school, verhuisde van een grote woonwijk naar een dorpje, mijn opa en oma en mijn vader woonde niet meer om de hoek en daarbij raakte ik thuis ook nog eens de verbinding kwijt.


Ik voelde mij onwijs eenzaam...

"I felt so much, that I started to feel nothing"

Ik werd in het begin van mijn middelbareschooltijd veel gepest en ben uiteindelijk na het eerste leerjaar van middelbare school veranderd. Op deze school was het ook niet veel anders. Ondanks dat ik ook op deze school werd gepest maakte ik ook vrienden waardoor het allemaal wat verdraagzamer werd. Ik leerde mensen uit het dorp kennen en hing buiten school om het grootste gedeelte van de tijd buiten. Ik ging veel met “oudere kinderen” om. Ik kreeg hier erkenning, voelde me gehoord en ondanks dat ik me altijd een soort van “anders als de rest voelde” voelde ik me geaccepteerd.


Ik kwam in aanraking met alcohol en drugs. Dronk regelmatig in het tussenuur weleens alcohol of rookte cannabis achter school. Ik leerde het uitgaansleven naar festivals kennen. En stond op 15-jarige leeftijd onder invloed van drugs op een festival. Het voelde voor mij goed, ik voelde even niks, geen zorgen, geen verdriet alleen maar euforie. Niet wetende op die leeftijd dat ik vaker mijn gevoel onderdrukte dan dat ik het echt doorvoelde. Ik kwam in relaties terecht waarbij drugs de rode draad was in een relatie. Ik ging op mezelf wonen op mijn 18e levensjaar en ondanks deze rebelse tijd heb ik toch mijn diploma’s weten te bemachtigen. En ben ik uiteindelijk afgestudeerd als directiesecretaresse.

Het recreatief drugs gebruiken was niet meer recreatief maar een verslaving. Het was voor mij een verdovend middel geworden om niet meer te hoeven voelen. Om mijn emoties die ik al die jaren had opgebouwd niet onder ogen te hoeven komen. Mijn onverwerkte emoties waren vast gaan zitten in mijn lichaam en zijn uiteindelijk opgeslagen als trauma’s. Ik at slecht, kwam moeilijk aan en rookte elke dag cannabis. En dit alles om maar niet te hoeven voelen. Door deze leefstijl kreeg ik last van fysieke klachten rondom mijn buik en was ik ook enorm vermagerd. Ik had diverse ziekenhuis bezoeken en kwam geen stap vooruit. Toch was er een moment in die tijd dat er een knop om ging bij mij. Dit moest anders, zo kon ik niet verder leven...


Ik besefte mij dat ik voor mezelf moest leren zorgen. Ik focuste me volledig op het sporten in de hoop dat ik op deze manier wat meer aan zou komen. Daarnaast ging ik naar een diëtiste om “opnieuw” te leren eten. Ik lustte vroeger bijna niks dus ik pakte mijn slechte eetgewoontes aan en begon alles stap voor stap te proeven.

"Souls don't meet by accident"

Een jaar later leerde ik mijn man kennen en het voelde voor ons als soulmates. De eerste keer dat wij elkaar zagen voelde het al alsof we elkaar kenden uit vorige levens. We voelden elkaar aan zonder iets te zeggen en onze communicatie en denkwijze liep synchroon. Uiteindelijk kwamen we op een punt in onze relatie dat we erachter kwamen dat ons rugzakje niet meer voller kon door alles wat wij in onze levens hadden meegemaakt. Mijn man is een ex-militair en heeft tijdens zijn uitzending meerdere gebeurtenissen meegemaakt wat hij nooit heeft kunnen verwerken. We waren ons ervan bewust dat we samen kampte met problemen maar dat we door het feesten onze problemen onderdrukten, om maar niet te hoeven voelen en niet om te hoeven gaan met onze emoties en trauma’s.


Nadat we ons diepte punt samen hadden bereikt kozen we er beiden voor om onder behandeling te gaan bij een psycholoog. Hij voor zijn rugzakje en ik voor het mijne. Ik ben na een aantal sessies bij de eerstelijns psycholoog doorgestuurd naar een gespecialiseerde psycholoog. Gelukkig kwam ik in aanmerking voor ambulante-therapie. Naast mijn vele onverwerkte emoties en trauma's had ik ook een softdrugs verslaving, een verslaving waar ik ook in mijn eigen omgeving vanaf kon komen. Nadat ik een half jaar het traject had doorgelopen hadden ze besloten om nogmaals mijn traject te verlengen met een half jaar. Ik was er nog niet en had nog veel te verwerken. Door veel te praten heb ik stukken van het verleden een plek kunnen geven en kon ik uiteindelijk omgaan met mijn verslaving.

"I feel the strength of all women who have come before me"

Samen met mijn man gingen we helemaal op in onze passie; krachttraining. Ik zag zoveel fysieke veranderingen bij mijzelf in het sporten en ik voelde me zo goed dat het zonder dat ik het door had voor mij een obsessie was geworden. Ik stortte me van het ene extreme naar het andere. Elke dag was ik wel te vinden in de sportschool, bezig met gezonde voeding en streefde ernaar om fitnesswedstrijden te doen. Tijdens mijn eerste wedstrijd behaalde ik de eerste plaats en tijdens mijn tweede wedstrijd de tweede plaats waardoor ik gekwalificeerd werd voor de Nederlandse Kampioenschappen.


Kort na mijn laatste wedstrijd in 2019 raakte ik onverwachts zwanger. De zwangerschap was niet gepland maar een prachtig zieltje wat uit liefde was ontstaan was meer dan welkom. Dit was voor mij een wake-up call om een gezonde balans tussen alles te leren vinden. Ik zou immers een groot voorbeeld worden voor ons meisje.

Mijn wens was een bad bevalling maar onverwachts heb ik toch een medische bevalling moeten ondergaan. Ik had langdurig gebroken vliezen en moest worden ingeleid in het ziekenhuis. Ik wilde op z’n minst proberen om het op een natuurlijke manier te ondergaan, zonder pijnstilling. Maar door de langdurige bevalling en mijn oververmoeidheid kon ik de pijn niet meer verdragen en koos ik er uiteindelijk voor om toch een ruggenprik te nemen. Ik kon me van dit moment weinig herinneren, ze hadden mij te veel weeënopwekkers gegeven via het infuus. Waardoor ik steeds wegviel van de pijn. Het laatste wat ik mij kon herinneren was een intens fel licht wat ik kon zien. Nadat ik terug kwam van de OK heb ik heel de nacht mijn ogen dicht gehad en had mijn lichaam de rust die het nodig had. Na 24 uur in het ziekenhuis ben ik om 09:36 uur bevallen van ons meisje. Ze werd met een schouderdystocie geboren en het had bijna fataal kunnen zijn. Gelukkig waren de artsen er op tijd bij en is ze gezond en wel geboren.

"Your trauma is not your fault, but your healing is your responsibility"

Al deze ervaringen hebben mij doen beseffen hoe krachtig ons lichaam, mind en ziel is. Wat ons lichaam qua gebeurtenissen, emoties en trauma’s allemaal wel niet te voortduren krijgt. En al die gebeurtenissen blijven niet onopgemerkt voorbijgaan. Het slaat zich onbewust allemaal op in onze lichamen. Het creëert ons naar wie we vandaag de dag zijn.


Sinds ik moeder ben weet ik dat mijn dochter de grootste spiegel en de grootste trigger is. Zij laat mij beseffen dat we met onze emoties en trauma’s aan de slag mogen gaan. Dat we dit mogen blijven helen zodat dit ook verder heelt in onze familielijn. Dat we dit volledig mogen doorvoelen, zonder schuld en schaamte. We mogen onszelf helen om tot de kern van onze essentie de komen. Blokkades die we mogen opheffen om alles van binnen weer te laten stromen. We mogen onszelf helen zodat we ons vrij kunnen voelen en meer mogen genieten.


Want wie zijn we nu eigenlijk echt zonder al deze laagjes van ervaringen, emoties, trauma’s en angsten?


CONTACT
Share by: